WYROK z dnia 16.07.2021 r. ws. przeciwko RF 

Sygn XXV C 2060/17 SSO Krystyna Stawecka

Sędzia uwzględniła powództwo, ustaliła, że umowa jest nieważna w oparciu o art 58 kc oraz zasądziła na rzecz powodów żądane kwoty, zgodnie z teorią dwóch kondykcji.

Sędzia wskazała, że powodowie mają interes prawny w zakończeniu postępowania kompleksowo, ponieważ samo zasądzenie żądanych kwot uniemożliwia wykreślenie banku z hipoteki.

Sędzia oparła powyższe rozstrzygnięcie na wytycznych Dyrektywy 93/13, niemniej wskazała, że przepisy prawa polskiego umożliwiają uznanie przedmiotowej umowy kredytu za nieważną. Nadto sędzia oparła swój wywód na wyroku TSUE ws. Dziubak, gdzie przedmiotem rozważań Trybunału był ten sam wzorzec umowny.

Umowa została oparta właśnie na wzorcu umownym, zawierającym klauzulę indeksacyjną, której znaczenia powodom nie wyjaśniono. Bank zaniechał obowiązków informacyjnych w przedmiocie ryzyka walutowego i zmiennej stopy procentowej, co wskazuje na znaczącą nierówność stron. Powodowie zostali "zmyleni" co do możliwości wyboru innego kredytu. Istotne jest, że bank obrał niewłaściwy tok postępowania już na etapie wstępnym. Ze względu na zastosowanie różnych kursów waluty dochodzi do kupowania i sprzedaży waluty, a bank poprzez ukryte mechanizmy, manipulował kursami.

Sędzia wskazała, że nie jest możliwe zastąpienie klauzuli indeksacyjnej innym postanowieniem, ponieważ po 1. sąd nie posiada takiego uprawnienia, a po 2. jednolite już orzecznictwo stoi na stanowisku, że nie ma w polskim porządku prawnym przepisu dyspozytywnego, który by takie zastąpienie umożliwiał.

Sąd bazował również na Uchwałach SN z 16.02.2021r. oraz 07.05.2021 r.

Sąd wskazał, że pozwany nie złożył ani zarzutu potrącenia, ani zatrzymania stąd sąd zasądził jak w sentencji.

Sprawę prowadziła

Adw Beata Broniewicz-Pasieka