Wynagrodzenie za korzystanie z kapitału.

      Na kanwie coraz liczniejszych wyroków Sądów powszechnych stwierdzających nieważność umów kredytów waloryzowanych do kursu CHF, część kredytobiorców zaczęła zadawać sobie pytanie czy nie będzie musiała zapłacić Bankowi wynagrodzenia za korzystanie z kapitału udostępnionego im w ramach nieważnej umowy kredytu.

      Takim rozważaniom dały asumpt wypowiedzi przedstawicieli Banków ewentualnie ich pełnomocników wskazujące na wolę Banków dochodzenia tych roszczeń przed Sądami.

      Na wstępie należy zaznaczyć, iż pod pojęcie wynagrodzenia za korzystanie z kapitału kryją się po prostu odsetki od kwoty jaką kredytobiorcy otrzymali. W przypadku stwierdzenia nieważności umowy kredytu, ewentualne odsetki nie mogą mieć w niej podstawy. Innymi słowy, należy się zastanowić czy Bankowi należą się odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 359 § 1 k.c. Odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu.

      Podstawą dochodzenia odsetek w opisanej wyżej sytuacji nie może być art. 410 k.c. W zw.Z art. 481 § 1 k.c. Owszem, po zapadnięciu prawomocnego wyroku stwierdzającego nieważność umowy przepis art. 481 § 1 k.c. może stać się podstawą żądania zasądzenia na rzecz Banku odsetek za korzystanie z kapitału ale jedynie od chwili bezskutecznego wezwania do zapłaty zwrotu tego kapitału. Tzn. W przypadku gdy kredytobiorca nie zwróci Bankowi kwoty udzielonego kredytu, Bank ma prawo naliczać odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia następującego po doręczeniu wezwania do dnia zapłaty.

      Podobnie orzekł Sąd Okręgowy w Białymstoku w wyroku z dnia 28.05.2019 r. Sygn. Akt: IC 1053/18. W zakresie natomiast żądania zwrotu bezpodstawnie uzyskane przez pozwanych kwoty 46.822,38 zł Sąd przyjął, że powód w istocie domaga się zapłaty odsetek od kapitału wypłaconego wraz z uruchomieniem kredytu, wskazując przy tym treścią pozwu, iż dochodzona pozwem kwota stanowiła nic innego jak równowartość odsetek kapitałowych obliczanych według stawki WIBOR. Zdaniem powoda, wzbogacenie pozwanych polegać miało w rzeczywistości na uniknięciu straty wich majątku. Zgodnie z art. 359 § 1 k.c., odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu. W okolicznościach niniejszej sprawy Sąd doszedł do przekonania, iż jedynym prawnie dopuszczalnym żądaniem mogłyby być odsetki za opóźnienie liczone od daty braku zwrotu świadczenia nienależnego w terminie wyznaczonym przez powoda.

                                                                                                                              adw. Patryk Kopka